Berteloot en de zee
Omdat de meeste naamgenoten in kustprovincies woonden, is het niet verwonderlijk dat ze beroepsmatig iets met de zee te maken hebben. Enkelen gingen daadwerkelijk de zee op, anderen kozen voor beroepen aan wal (scheepstimmerman, meester blokmaker).
Tot nu toe bevatten mijn gegevens 3 naamgenoten die overleden op zee. Aanvullingen en correcties zijn steeds welkom.
Berteloot de Oude was commandant op het schip "De Zank" tussen 1674 en 1677. Het schip verging in 1677 en bezorgde hem en 7 lotsgenoten een zeemansgraf.
Jacobus Franciscus Berteloot stierf op zee op 5 februari 1774, vergaan met een hoeker van C.Claeys & C°.
Joannes Berteloot leed schipbreuk op zee in november 1781, zo'n 14 mijl voor Oostende. Hij was matroos op het pinkschip "De Twee Gebroeders".
Uit de publicatie "De Zeevisser" van Roxanne Vandenberghe, een aflevering in de reeks Woordenboek van de Vlaamse Dialecten (ISBN 90-74273-14-9), leren we dat een berteloot de dialectbenaming is voor een zee-engel (Squatina Squatina). Het woord zou vooral, in verschillende uitspraakvarianten, gebruikt worden aan de Westkust.
Een andere betekenis voor een berteloot blijkt dan een deel van een schip te zijn. We kunnen hierbij alleen gissen dat het vermoedelijk genoemd werd naar de scheepstimmerman die het ontwierp. "Le Berthelot: Eperon formé d'un bout-dehors et de deux lisses, propre aux tartanes et à quelques autres bâtimens du Levant. Le Berthelot se dresse à la proue, comme l'éperon des galères du moyen-âge." (Encyclopédie illustrée Larousse, 1905, 7 dln).
posted by Johan Berteloot @ 3:42 PM
0 comments
